O poeziji mladog indijskog pesnika Afzala Sađada Zafira
Poezija Afzal Sajjad Zafira, manihejski rascijepljena, zapravo je obuhvaćena kroz umjetničko ostvarenje kao poetika koja je, istovremeno konkretna jezička struktura, ali i poetski prostor koji apsorbuje sve spoljašnje, hronotopske (vremensko prostorne – od zidova sobe u kojima je kao u samici zaključan do univerzima koji ga živog jede) elemente u koherentnu cjelinu. U okviru takve cjeline konstituiše se specifično oblikovano jezgro egzistencije i esencije kosmopolitskog duha.
Njegova cjelokupna poezija (iz koje izdvajamo tri reprezentativne pjesme) satkana je od spiritualnog i mističkog.
Težnja ka apstraktnom, mitotvoračkom, upotreba znakova i simbola iz različitih mitologija i religije, sprega i miješanje kodova iz različitih kulturoloških šema - predstavlja jedno od osnovnih obilježja Afzalove poetike.
Ako je iščitavamo na egzistencijalnom, odnosno antropolološkom nivou, refleksije su anti-nacionalnog, anti-socijalnog I, naročito anti-religijskog bivstva, dok nam na alegorijskom fonu, nude sliku jednog idealnog poretka, utopijskog uređenja svijeta, koja osim stabilne hijerarhije omogućava i pravo na izbor između Dobrog i Zla, čime se postulira i vizionarski uobličena slika idealnog svjetskog poretka.
Težnja za slobodom i kreacijom, binarnoopozitna priroda postojećeg, pitanja esencije i egzistencije, vremena i vječnosti, opšta harmonija i uslovljeni poredak kao principi svijeta – slivaju se u jednu univerzalnu poetsku sliku.
(Iz prikaza Katarine Sarić,
„Vavilonska biblioteka”)
ĐAVO U NAMA
Zlo i Dobro
Dvije strane iste kreacije
Božanskog
U nama
Jedna dobra,
druga zla
Iste majke djeteta dva
U vječitoj borbi
Koja će strana da prevlada
Borba se nastavlja
O policajcu i prevari
Da đavola na uzici zadrži
Ti budi i Kajin i Avelj.
Mrak koji pokušava da zavede svetlost.
Podsticanje i Paljenje na dobroćudno.
PSIHIJATAR
Izgleda da se zidovi
Moje sobe
Smanjuju
Skupljaju
iza
Zaključanih Vrata
Plašim se.
Čini se
Prostor i vrijeme
Smanjuju se.
Poješće me živog
Univerzum
BOŽANSTVO
Dostojanstvo tvog božanstva je veliko.
Molim se tebi da me proširiš jednako
Ne znam šta piše u karti koju sam izvukao
Ali molim te spasi me od ljutnje i mržnje.
Ne posećujem crkvu da te tražim i ugledam.
Vjerujem Ti
ali ja nisam Hindus niti Jevrejin.
Klanjam ti se
ne kao poklonik
ne kao sljedbenici
kao drugi svi
Jer nisam sveštenik, niti ateista.
Ne pljačkam druge u religije ime
Mir samo želim
Jednak za sve
kao golub
Ljubav još uvek postoji
ali u mrvici.
Izbor iz poezije
sa engleskog preveo Ilija Stanković
Afzal Sajjad Zafir, rođen je u Indiji, diplomirao Računovodstvo i finansije, ali književnost je njegova istinska strast. Uprkos brojnim poteškoćama i jezičkim barijerama, ovaj talentovani mladić je uspeo da, kao samouk, on line diplomira Književnu kritiku na Univerzitetu Jejl. Za sebe kaže da je pročitao brojna klasična dela svetske književnosti, te da je, pod njihovim uticajima, i sam počeo da piše. Ovo su njegovi prvi poetski koraci.
